Aerts begon de cross met een verschroeiend tempo. Hij zette de concurrentie meteen op enkele seconden achterstand. “Toen ik in het begin alleen zat, had ik ook wel het gevoel dat het moeilijk was om hier steeds alleen te rijden”, gaf Aerts na afloop toe. “Het bikepark is soms toch wel gemakkelijker in het wiel. Zelf mijn lijnen zoeken is al niet mijn sterkste kant. Dat was voor mij soms moeilijk.”
Uiteindelijk liet Aerts de concurrentie terugkomen. “Toen ze op tien seconden naderden, heb ik dan maar op hen gewacht om eens naar hun lijnen te kijken”, vervolgde Aerts. In de slotronde streed hij met Sweeck voor de zege, maar moest hij zich net gewonnen geven. “De bedoeling was om als eerste in het bikepark te komen. Maar dat was ook het plan van Laurens, denk ik”, glimlachte Aerts nadien. “Eigenlijk begonnen we de slotronde met het gedacht dat we zouden moeten antwoorden als Pidcock doortrekt, maar toen viel hij en kregen we een heel andere situatie.”
